Σε παλαιότερης τεχνολογίας αυτοκίνητα, για τον έλεγχο της πεταλούδας (κλαπέτο ή βαλβίδα) γκαζιού έχουμε απευθείας μηχανική σύνδεση του πεντάλ του γκαζιού με την πεταλούδα,  διαμέσου της ντίζας γκαζιού (ενός συρματόσχοινου ουσιαστικά).

Δηλαδή όσο πατάμε το πεντάλ της επιτάχυνσης τόσο η ντίζα τραβά και ανοίγει την πεταλούδα γκαζιού, μέσω ενός μοχλικού, και όσο αφήνουμε το πεντάλ ένα ελατήριο φροντίζει να την επαναφέρει.

Στα πιο σύγχρονα οχήματα ο έλεγχος και η κίνηση της πεταλούδας γκαζιού γίνεται ηλεκτρονικά (“drive–by–wire”). Ο οδηγός δεν έχει πλέον τον άμεσο έλεγχο της πεταλούδας γκαζιού. Η εντολή που αυτός δίνει, πατώντας το πεντάλ, μεταφέρεται από τον αισθητήρα θέσεως του πεντάλ (συνήθως αποτελείται από δύο και τρεις αισθητήρες-ποτενσιόμετρα για λόγους ασφαλείας) στην ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου του κινητήρα (ECU), η οποία έπειτα αποφασίζει βάση δεδομένων, το πόσο θα ανοίξει την ηλεκτρική πλέον πεταλούδα γκαζιού.

Αυτό γίνεται για την μείωση της κατανάλωσης, των ρύπων και την σωστότερη διαχείριση του κινητήρα γενικά, καθώς το απότομο ή άσκοπο άνοιγμα του γκαζιού έχει πάντα αρνητική επίπτωση στην οικονομία καυσίμου και στην φθορά του κινητήρα μακροπρόθεσμα. Επίσης τα “drive–by–wire” συστήματα διευκολύνουν εφαρμογές όπως το cruisecontrol και tractioncontrol, καθώς και τα συστήματα ευστάθειας του οχήματος (ESP).